از روز رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله تا پايان قرن اول هجرى ثبت و تدوين احاديث و تاريخ اسلام از طرف غاصبين خلافت ممنوع اعلام شده و مجازاتهاى سختى براى اقدام كنندگان به چنين مهمى در نظر گرفته شده بود.علت اصلى اين نقشه جلوگيرى از ثبت مطالبى چون واقعه غدير بود كه با اساس حكومت غاصبين منافات داشت.
اكنون بايد ديد غدير چگونه از اين گذرگاه تاريك گذشته و خود را به نسلهاى آينده مسلمين رسانده است.آنانكه كه با گذشت هفتاد روز غدير را به فراموشى سپردند و صاحب غدير يعنى امير المؤمنين عليه السلام را خانهنشين كردند چگونه باور مىكنند كه امروز نام غدير در سراسر جهان شناخته شده و اينك جشن چهاردهمين قرن خود را پشت سر گذاشته باشد؟
.
.
.
(به ادامه مطلب برويد)
در اسلام ، امور كارها و حقوق ، به سه دسته تقسيم شده است :
دسته اول ، امور شخصى است و دسته دوم ، امور اجتماعى مربوط به جامعه است و دسته سوم ، امورى است كه اختصاصى به مكتب دارد و تصميم گيرى درباره آنها، مختص مقام امامت و ولايت مى باشد.
شكى نيست كه افراد اجتماع ، در قسم اول و دوم امور و احكام ياد شده ، همان گونه كه خود مباشرتا (به صورت منفرد يا مجتمع ) حق دخالت دارند، حق توكيل و وكيل گرفتن در آن امور را نيز دارند، يعنى هم مى توانند خود به صورت مستقيم به آن امور بپردازند و هم مى توانند از باب وكالت ، آن امور را به ديگرى بسپارند كه براى آنان انجام دهد.
به عنوان مثال ، مردم يك شهر مى توانند شخصى را نماينده خود قرار دهند تا امور مربوط به كوى و برزن آنان را تنظيم نمايد، زيرا محدوده شهر، به سكنه آن شهر تعلق دارد.
.
.
.
(به ادامه مطلب برويد)
يك بُعد ديگر در قضيه و حديث غدير، همين مسأله‌ي ولايت است؛ يعني تعبير از حكومت به ولايت؛ «من كنت مولاه فهذا عليّ مولاه». آن وقتي كه پيامبر(ص) در مقام تعيين حق حاكميت براي يك شخص است، تعبير مولا را براي او به‌كار مي‌برد و ولايت او را به ولايت خود مقترن مي‌كند. خود اين مفهومي كه در ولايت هست، بسيار حايز اهميت است. يعني اسلام، منهاي همين مفهوم ولايت - كه يك مفهوم مردمي و متوجه به جهت حقوق مردم و رعايت آنها و حفظ جانب انسانهاست - هيچ حاكميتي را بر مردم نمي‌پذيرد و هيچ عنوان ديگري را در باب حكومت قايل نيست.
.
.
.
(به ادامه مطلب برويد)
"و قصدا فى الغناء"
ترجمه: و "مى بينى براى هر يك از پرهيزگاران" ميانه روى در غنا و بى نيازى.
شرح: از خصوصيات ديگر پرهيزگاران ميانه روى در زندگى است، نه زندگى را بر خود سخت مى گيرند، و نه اسراف و تبذير مى كنند، زيرا كه: 'و ان المسرفين هم اصحاب النار'، اسراف كنندگان اصحاب آتش هستند. [ سوره ى مومن "غافر"، آيه 43. ] و همچنين: 'ان المبذرين كانوا اخوان الشياطين'، تبذير كنندگان پيوسته برادر شياطين هستند. [ سوره ى اسراء، آيه ى 27. ]
.
.
.
(به ادامه مطلب برويد)
فضايل امام علي از زبان پيامبر
پيامبــــر خدا صلي الله عليه و آله به ابوذر غفاري فرمود:« اي ابوذر، اگر علي نبود، حق از باطل، و مؤمن از كافر شناخته نمي‌شد و كسي خداوند را عبادت نمي‌كرد، زيرا علي سر مشركان را با شمشير زد تا مردم اسلام آوردند و خدا را عبادت كـردند. اگر اين كار علي نبود، نه پاداش و ثوابي در كار بود و نه كيفــــر و جزايي.»
" نجران" بخش با صفايي؛ با هفتاد دهكده تابع خود، در نقطه مرزي حجاز و يمن قرار گرفته است. در آغاز طلوع اسلام، اين نقطه تنها منطقه مسيحي نشين حجاز بود.
پيامبراسلام(ص) در سالهاي اول رسالت خود، به سران كشورهاي جهان مكاتبه كرده و بدين وسيله آنها را به دين مبين اسلام دعوت نمودند. در اين بين نامه اي نيز به اسقف نجران، نوشت و طي آن مسيحيان نجران را به آئين اسلام دعوت نمود.
.
.
.
(به ادامه مطلب برويد)
ماجراى فدك
فدك چيست؟
الف) موقعيت جغرافيايى فدك
فدك دهكدهاى در شمال مدينه بود كه تا آن شهر دو يا سه روز راه فاصله داشت. اين دهكده در شرق خيبر و در حدود هشت فرسنگى آن واقع بود و ساكنانش همگى يهودى شمرده ميشدند. امروزه فاصله خيبر تا مدينه را حدود 120 يا 160 كيلومتر ذكر مىكنند.
.
.
.
(به ادامه مطلب برويد)